Θυμάμαι το σημείο στη ζωή μου που αποφάσισα να ασχοληθώ με την ανθρώπινη συμπεριφορά.
Ήμουν 28 ετών. Αντιλήφθηκα ότι η διατροφή αφορά τη συμπεριφορά μας, η οποία είναι μία μεγάλη ομπρέλα από συναισθήματα, σκέψεις, φαντασιώσεις, το πόσο αντέχουμε τη καθημερινότητα, το πως συνδεόμαστε με τον εαυτό αλλά και με τους γύρω μας.
Έτσι,αποφάσισα να συνδυάσω την επιστήμη της Διατροφής με την ανθρώπινη συμπεριφορά, με την επιστήμη της Ψυχολογίας.
Βαδίζοντας στα δικά μου μονοπάτια, γνώρισα και εκπαιδεύτηκα στη βιωματική μέθοδο του Ψυχοδράματος όπου αντιλήφθηκα ότι η επίγνωση συναισθημάτων και συμπεριφορών βοηθά με έναν ιδιαίτερα αποτελεσματικό τρόπο στη διαχείριση του εαυτού ώστε να επιτύχουν τα άτομα ένα προσωπικό επιθυμητό βάρος.
Συνδιάζοντας, λοιπόν, αυτές τις 2 επιστήμες, το άτομο δεν λιμοκτονεί στη διαδικασία της μείωσης βάρους και δεν αντιμετωπίζει απόλυτες απαγορεύσεις.
Εκπαιδεύεται διατροφικά και συμπεριφορικά, ώστε να χάσει το βάρος και να διατηρήσει το απολεσθέν, με μία φυσικότητα, βοηθώντας όλο αυτό να γίνει συνήθεια ζωής.
Τέλος, το άτομο "γλυκαίνει" μέσα του μέσω της ελεύθερης έκφρασης των συναισθημάτων του σε έναν χώρο εμπιστοσύνης, αποδοχής και ασφάλειας, χάνοντας το περιττό βάρος του και με τον νου.